dittesque's Reviews (469)

Ik heb een ambivalente houding ten opzichte van dit boek. Ik las het voor een boekenclub, maar was van te voren eigenlijk al bevooroordeeld door de indruk die Verhulst op mij gemaakt had bij televisie optredens en door wat ik van mijn moeder, die het met haar boekenclub eerder gelezen had, over het boek gehoord had. Het eerste hoofdstuk was eigenlijk funest. Hoewel de schrijfstíjl heel prettig was, vond ik het taalgebruik vreselijk, en ik vond de eerste hoofdstukken eigenlijk behoorlijk aanstootgevend. Mede daardoor besloot ik al snel het vooral geen goed boek te vinden. Bij de bespreking van het boek bleek dat het merendeel van de overige deelnemers het boek met plezier gelezen had. Hoewel ik nog steeds van mening ben dat het verhaal op bepaalde punten gewoon banaal lijkt te zijn om te shockeren, en ik me ook serieus afvraag wat het nut ervan is om je achtergrond op zo'n manier te kijk te zetten - voor mij lijkt Verhulst hierdoor eigenlijk zelf, en niet zijn ooms, moreel aan het kortste eind te trekken - moet ik ook toegeven dat terwijl we passages uit het boek aanhaalden ik me ook realiseerde dat ik het toch niet alleen maar vreselijk vond. Ik denk dus dat ik het t.z.t nog maar eens ga lezen.

Wellicht kun je alleen daarom al zeggen dat 'De helaasheid der dingen' een geslaagd boek is - mij laat het in ieder geval in discussie met mijzelf achter. Dat is meer dan ik het direct na lezing dacht te kunnen geven.

Na het lezen van 'De helaasheid der dingen' voelde ik me eigenlijk niet direct geroepen om nog een boek van Dimitri Verhulst te lezen. Bovendien vroeg ik me bij verschijning van dit boek direct af waarom het nu weer nodig was om een titel te kiezen waar je toch een groot aantal mensen mee beledigt, of op z'n minst in verlegenheid brengt. Maar toen ik 'm zag liggen bij de nieuwe boeken van de bieb, wilde ik het toch maar wagen. Zonder na te gaan waar het eigenlijk over ging ben ik begonnen met lezen, en heb het eigenlijk nauwelijks weg kunnen leggen. Het is een totaal ander boek dan 'De helaasheid', hoewel het taalgebruik wel typerend lijkt te zijn. In 'Godverdomse dagen' vond ik dit echter een stuk minder storend, en zelfs de titel kreeg in de loop van het verhaal naar mijn mening enig bestaansrecht :)
In 'Godverdomse dagen op een godverdomse bol' vertelt Verhulst de geschiedenis van de mens vanaf het moment dat hij het water uit kruipt tot het moment van de atoombommen in Japan aan het einde van de Tweede Wereldoorlog. Het verhaal dat hij vertelt is misschien niet bijster origineel wat inhoud betreft, maar zijn zwartgallige, maar met veel humor doorspekte manier van vertellen maakt 'Godverdomse dagen' een leesbaar en onderhoudend geheel. Op sommige stukken is zijn schrijfstijl zo goed dat ik het haast poëtisch zou willen noemen. Het maakt kortom indruk.

Ik twijfel tussen 3 en 4: 3 voor schrijfstijl en 4 omdat de materie mega-intetessant is.