Na het lezen van 'De helaasheid der dingen' voelde ik me eigenlijk niet direct geroepen om nog een boek van Dimitri Verhulst te lezen. Bovendien vroeg ik me bij verschijning van dit boek direct af waarom het nu weer nodig was om een titel te kiezen waar je toch een groot aantal mensen mee beledigt, of op z'n minst in verlegenheid brengt. Maar toen ik 'm zag liggen bij de nieuwe boeken van de bieb, wilde ik het toch maar wagen. Zonder na te gaan waar het eigenlijk over ging ben ik begonnen met lezen, en heb het eigenlijk nauwelijks weg kunnen leggen. Het is een totaal ander boek dan 'De helaasheid', hoewel het taalgebruik wel typerend lijkt te zijn. In 'Godverdomse dagen' vond ik dit echter een stuk minder storend, en zelfs de titel kreeg in de loop van het verhaal naar mijn mening enig bestaansrecht :)
In 'Godverdomse dagen op een godverdomse bol' vertelt Verhulst de geschiedenis van de mens vanaf het moment dat hij het water uit kruipt tot het moment van de atoombommen in Japan aan het einde van de Tweede Wereldoorlog. Het verhaal dat hij vertelt is misschien niet bijster origineel wat inhoud betreft, maar zijn zwartgallige, maar met veel humor doorspekte manier van vertellen maakt 'Godverdomse dagen' een leesbaar en onderhoudend geheel. Op sommige stukken is zijn schrijfstijl zo goed dat ik het haast poëtisch zou willen noemen. Het maakt kortom indruk.