Take a photo of a barcode or cover
odettebrethouwer 's review for:
Becks laatste zomer
by Benedict Wells, Gerda Baardman
[b:Het einde van de eenzaamheid|34962545|Het einde van de eenzaamheid|Benedict Wells|https://images.gr-assets.com/books/1493142727s/34962545.jpg|48053587] was voor mij een bijzondere leeservaring. Door een gelukkige toevallige samenloop van omstandigheden had ik [b:De acht bergen|35626999|De acht bergen|Paolo Cognetti|https://images.gr-assets.com/books/1499593275s/35626999.jpg|53534051] opgepakt, en ik was helemaal ondersteboven van de prachtheid van het boek. Dus ging ik verder kijken naar meer boeken in dat genre, en dan is DWDD een handige houvast - en ik vond het interessant om te onderzoeken of mijn vooroordeel tegenover DWDD in stand bleef en De acht bergen een uitzondering zou zijn, of dat ik mijn mening moest herzien.
Ik dacht halverwege Het einde van de eenzaamheid 'Waar heeft iedereen het over? Dit is niet een boekwaardig verhaal, en het leest wel vlot weg maar daar is ook alles mee gezegd...' En toen was er dat slot en toen greep me dat enorm aan en dit boek heeft een diepe indruk achtergelaten. Wauw.
En toen verscheen dit boek. Ik dacht in eerste instantie 'YAY, een nieuwe Wells!'. Toen was ik even teleurgesteld toen ik las dat hij dit boek had geschreven voor Het einde van de eenzaamheid. Ik denk meestal 'als een schrijver met een bepaald boek is doorgebroken, ben ik niet geïnteresseerd in eerdere boeken, want daar is deze schrijver niet voor niets nog niet mee doorgebroken'. De leeservaring van [b:De buitenjongen|40227841|De buitenjongen|Paolo Cognetti|https://images.gr-assets.com/books/1527520113s/40227841.jpg|25267226] bevestigde dat voor mij, helaas.
Maar, dit boek was in Duitsland wel een succes, en met Het einde van de eenzaamheid brak Wells pas internationaal door. En het plot klonk interessant, deed me een beetje denken aan de verhaalstijl van [a:Willy Vlautin|410947|Willy Vlautin|https://images.gr-assets.com/authors/1390985170p2/410947.jpg] (Als deze auteur, of Cognetti, of werk zoals [b:Een klein leven|29630960|Een klein leven|Hanya Yanagihara|https://images.gr-assets.com/books/1459103130s/29630960.jpg|42375710] je aanspreekt, raad ik zijn werk ook echt ten zeerste aan). Ik dacht, ik geef het een kans.
En ik ben blij dat ik dit gedaan heb. (Ja, nu komt eindelijk de review van dit boek. Sorry voor de lange aanloop, meestal heb ik niet zo lang nodig. Tof als je dit nog steeds leest!)
Dit is een heel mooi boek. Op een treurige, rauwe, echte manier. Mijn eerste gedachte aan het werk van Willy Vlautin klopt heel erg. Als ik dit boek had gelezen zonder te weten van wie het was, zou ik zelfs denken dat het van Vlautin zou zijn.
Het is een bijzonder verhaal. De treurigheid van het echte leven. Je moet het maar kunnen schrijven.
Daarnaast schrijft Wells dit boek, net als Het einde van de eenzaamheid, met een levenswijsheid die zo verrassend is voor zo een jonge schrijver. Bijzondere kerel, ik kijk uit naar meer werk van hem.
En even respect voor hoe mooi Meulenhoff deze boeken maakt. Onder het stofomslag is de cover velvettouch (ja, heeeeel aaaibaar). De illustratie die op het stofomslag staat, gaat over de voor- en achterflap van het boek, loopt door op de rug, en de titel en auteur zijn met goudfolie in de cover gestanst. Heel mooi in de eenvoud, past zo bijzonder goed bij de verhalen. Ik zal ze binnenkort wel eens zo instagrammen ;)
Waarom toch 4*?
Ik dacht halverwege Het einde van de eenzaamheid 'Waar heeft iedereen het over? Dit is niet een boekwaardig verhaal, en het leest wel vlot weg maar daar is ook alles mee gezegd...' En toen was er dat slot en toen greep me dat enorm aan en dit boek heeft een diepe indruk achtergelaten. Wauw.
En toen verscheen dit boek. Ik dacht in eerste instantie 'YAY, een nieuwe Wells!'. Toen was ik even teleurgesteld toen ik las dat hij dit boek had geschreven voor Het einde van de eenzaamheid. Ik denk meestal 'als een schrijver met een bepaald boek is doorgebroken, ben ik niet geïnteresseerd in eerdere boeken, want daar is deze schrijver niet voor niets nog niet mee doorgebroken'. De leeservaring van [b:De buitenjongen|40227841|De buitenjongen|Paolo Cognetti|https://images.gr-assets.com/books/1527520113s/40227841.jpg|25267226] bevestigde dat voor mij, helaas.
Maar, dit boek was in Duitsland wel een succes, en met Het einde van de eenzaamheid brak Wells pas internationaal door. En het plot klonk interessant, deed me een beetje denken aan de verhaalstijl van [a:Willy Vlautin|410947|Willy Vlautin|https://images.gr-assets.com/authors/1390985170p2/410947.jpg] (Als deze auteur, of Cognetti, of werk zoals [b:Een klein leven|29630960|Een klein leven|Hanya Yanagihara|https://images.gr-assets.com/books/1459103130s/29630960.jpg|42375710] je aanspreekt, raad ik zijn werk ook echt ten zeerste aan). Ik dacht, ik geef het een kans.
En ik ben blij dat ik dit gedaan heb. (Ja, nu komt eindelijk de review van dit boek. Sorry voor de lange aanloop, meestal heb ik niet zo lang nodig. Tof als je dit nog steeds leest!)
Dit is een heel mooi boek. Op een treurige, rauwe, echte manier. Mijn eerste gedachte aan het werk van Willy Vlautin klopt heel erg. Als ik dit boek had gelezen zonder te weten van wie het was, zou ik zelfs denken dat het van Vlautin zou zijn.
Het is een bijzonder verhaal. De treurigheid van het echte leven
Spoiler
en dan zo een life-changing road trip, die eigenlijk ook best treurig isDaarnaast schrijft Wells dit boek, net als Het einde van de eenzaamheid, met een levenswijsheid die zo verrassend is voor zo een jonge schrijver. Bijzondere kerel, ik kijk uit naar meer werk van hem.
En even respect voor hoe mooi Meulenhoff deze boeken maakt. Onder het stofomslag is de cover velvettouch (ja, heeeeel aaaibaar). De illustratie die op het stofomslag staat, gaat over de voor- en achterflap van het boek, loopt door op de rug, en de titel en auteur zijn met goudfolie in de cover gestanst. Heel mooi in de eenvoud, past zo bijzonder goed bij de verhalen. Ik zal ze binnenkort wel eens zo instagrammen ;)
Waarom toch 4*?