Een roostervrije dag, een van mijn most anticipated reads van 2018. Love.

En wat een goed en geweldig slot is dit! Afscheid nemen van een serie is altijd moeilijk, maar wauw, het klopt. Er zijn niet veel series die ik met zo een tevreden gevoel over de verhaallijn afsluit.

Deze serie is op papier een gewone ya serie, maar er is iets, iets met de draken en de actie en de interactie van de personages dat ik echt geweldig vind aan deze serie. Oh en de covers natuurlijk, zeker de Nederlandstalige met die reliefs zijn gewoon geweldig!

Enorm genoten, veel leesplezier gehad, helemaal niets aan te merken dus 5* ;) als ik er al aan twijfelde, dan is het dit fragment uit het nawoord dat de serie helemaal geweldig maakt:

In de kern gaat Talon over anders zijn, over hoe we aankijken tegen degenen die van ons verschillen. Degene die er anders uitzien, anders praten en anders naar de wereld kijken dan wij. We begrijpen ze niet, en dus moeten ze wel 'slecht' zijn. Terwijl we, als we een keer goed met ze zouden praten, mogelijk zouden ontdekken dat we veel meer met ze gemeen hebben dan we dachten.

Ember en Garret trekken allebei de overtuigingen waarmee ze zijn grootgebracht in twijfel. Ze vinden vriendschap, acceptatie en liefde bij iemand die volgens hun eigen omgeving 'slecht' is. Als wij hetzelfde zouden doen, als we allemaal die eerste stap naar acceptatie en begrip zouden zetten, zou de wereld een betere plek zijn.

Stel je eens voor wat we allemaal zouden kunnen leren als we de wereld door de ogen van een ander zouden zien.

Dat wil niet zeggen dat we zouden ontdekken dat er al die tijd draken onder ons waren... Maar je weet maar nooit.