Dani Atkins laat normaal gesproken mijn hart uit elkaar breken in een miljoen stukken. Daar wapen ik mezelf inmiddels een beetje tegen. Dit boek deed dat niet - maar mijn hart zwol wel drie keer enorm op.

De titel en ze opzet van het boek voelt ergens wel als een spoiler voor de drie verhalen, en dat voelt wel jammer. 

Ik had echt helemaal niets met het eerste verhaal. Het tweede en het derde verhaal lagen me al meer. Vooral het tweede verhaal vind ik heel erg passen bij de verhalen van Dani Atkins die ik zo mooi vind. 

Maar wat dit boek me ook heeft gebracht: weer lekker van een boek genoten dat ik helemaal voor mezelf lees en niet deels voor/vanwege mijn werk of aanwezigheid op sociale media of whatever, gewoon volledig omdat ik zin had in dit boek. Ook bijzonder fijn weer, dan weet je ineens weer hoe het ooit was als 100% hobby, dat lezen.