Wat ik prettig vind aan de boeken van Marian Keyes, is dat ze alles hebben van een no brainer chicklit (mensen die op blz 1 een hekel aan elkaar hebben, trouwen op de laatste, dot soort dingen) en dus perfect vakantiemateriaal is, maar dat het ook ergens over gaat. En dan ook echt over Grote Onderwerpen: dodelijke ziektes, mishandeling, verslaving, vrouwenrechten. En dan niet op een melodramatische manier, maar op een manier die bij de luchtige en humoristische toon past waarmee ze schrijft zonder het onderwerp te kort te doen. Een guilty pleasure onder mijn favoriete schrijvers zonder dat ik me er echt schuldig over hoef te voelen ;).