Na En wat dan liefde is wilde ik nog een boek van Lisette Jonkman luisteren. De enige die ik nog niet had beluisterd van deze. Helaas vond ik er niet zoveel aan. Het hoofdpersonage vond ik onsympathiek en het drugsgebruik vond ik ook maar niets.

Ik vond het wel leuk dat Roxy en Nathalie inspeelde op hun 'ruzie'. Verder vond ik alles oké. Een feelgood boek valt en staat voor mij door de hoofdpersonage(s) en die vond ik bij deze gewoon niet zo goed.

Alleen Lisette's recente boeken vond ik echt goed. Door bijna al haar backlog te hebben gelezen weet ik nu dat ze gewoon erg gegroeid is. Ik kijk alsnog uit naar haar volgende boek!