Nou, is me dat even een teleurstelling.

Er zit geen natuur in dit boek. Alleen maar gedachten en waarnemingen over mensen en dieren. Er zit geen 'gewoon zijn' in dit boek.

Met dit én De buitenjongen zo'n teleurstelling, ga ik écht De acht bergen herlezen als ik mijn boeken heb uitgepakt. Herinner ik het me nog wel goed, is het inderdaad zo'n mooi en rustig boek? Op basis van de boeken die Cognetti ervoor en erna heeft geschreven kan ik het me namelijk haast niet voorstellen, en dat vind ik raar.

Helaas maakt de titel zich dus waar met dit boek :)