Take a photo of a barcode or cover
odettebrethouwer 's review for:
Het grote niet te vermijden verhalenboek
by Inge Besaris, Ilse Bos, Marlies Verhelst, Garcia Lebbink, Maranke Rinck, Marco Kunst, Annejan Mieras, Anke Kranendonk, Esther Sprikkelman, Peter-Paul Rauwerda, Wim Bos, Eva Moraal, Marloes Morshuis, Ruth Erica, Saskia de Jong, Jowi Schmitz, Mireille Geus, Pieter Koolwijk, Jan Terlouw, Cees van den Berg, Annemarie van der Eem, Beatrijs Oerlemans, Ellen van Velzen, Arienne Bolt, Emke Rientsma, Anna van Praag, Joyce Pool, Tjibbe Veldkamp, Carolien Ceton, Jolien Janzing, Joan de Ruijter, Mathilde Stein
DID NOT FINISH: 24%
Toen dit boek werd aangekondigd, had ik problemen met de insteek van de uitgeverij. Ik snap dat je baalt dat het Kinderboekenweekgeschenk voor het eerst niet door een Nederlandse auteur wordt geschreven, maar dat je niet blij kan zijn met
a) hoe uniek het is dat de schrijvers van de Waanzinnige boomhut voor het Nederlandse Kinderboekenweekgeschenk schrijven
b) hoe blij de kinderen gaan zijn met het geschenk
.... Ik heb daar een mening over, laat ik het zo verwoorden.
De haast passief-agressieve toon in het wervingstekstje voor dit boek stuitte me dus tegen de borst, hoe enthousiast ik normaal gesproken ook van een verhalenbundel wordt.
En toen kreeg ik een leesexemplaar, net als iedere boekhandel in Nederland. Ik twijfelde even, maar ik besloot toch te gaan lezen. Ik wilde het boek graag beoordelen en eventueel verkopen op inhoud, niet op marketing. Omdat ik met een leesexemplaar in mijn handen stond, werd ik geconfronteerd met mijn eigen vooroordelen ten opzichte van dit boek, dat vond ik interessant.
En ik probeerde het oprecht. Ik heb 80 blz gelezen, dat is ergens in het 8ste verhaal. En ik vind er tot nu toe nog niets aan. Ja, het is lekker divers geschreven, verschillende stijlen en onderwerpen, dat leest lekker weg in principe. Maar ik vind de verhalen niet goed. Personages komen niet tot leven, de verhaallijnen komen niet lekker uit de verf... Nee, ik verkoop liever Niet storen!, om meerdere redenen.
a) hoe uniek het is dat de schrijvers van de Waanzinnige boomhut voor het Nederlandse Kinderboekenweekgeschenk schrijven
b) hoe blij de kinderen gaan zijn met het geschenk
.... Ik heb daar een mening over, laat ik het zo verwoorden.
De haast passief-agressieve toon in het wervingstekstje voor dit boek stuitte me dus tegen de borst, hoe enthousiast ik normaal gesproken ook van een verhalenbundel wordt.
En toen kreeg ik een leesexemplaar, net als iedere boekhandel in Nederland. Ik twijfelde even, maar ik besloot toch te gaan lezen. Ik wilde het boek graag beoordelen en eventueel verkopen op inhoud, niet op marketing. Omdat ik met een leesexemplaar in mijn handen stond, werd ik geconfronteerd met mijn eigen vooroordelen ten opzichte van dit boek, dat vond ik interessant.
En ik probeerde het oprecht. Ik heb 80 blz gelezen, dat is ergens in het 8ste verhaal. En ik vind er tot nu toe nog niets aan. Ja, het is lekker divers geschreven, verschillende stijlen en onderwerpen, dat leest lekker weg in principe. Maar ik vind de verhalen niet goed. Personages komen niet tot leven, de verhaallijnen komen niet lekker uit de verf... Nee, ik verkoop liever Niet storen!, om meerdere redenen.