Ik was heel erg onder de indruk van [b:Laat me niet vallen|37799300|Laat me niet vallen|Willy Vlautin|https://images.gr-assets.com/books/1514926013s/37799300.jpg|56364193] en wilde meer lezen van deze auteur. De achterflappen van mijn andere boeken waren veelbelovend - het gaf eenzelfde sfeer weer.

[b:Noordwaarts|23265807|Noordwaarts|Willy Vlautin|https://images.gr-assets.com/books/1411499912s/23265807.jpg|2178356] (met soundtrackcd, lijkt me een bijzondere ervaring) stond nog ongelezen in de kast, maar omdat ik binnenkort naar de verfilming van dit boek ga, toch dit boek maar als eerste opgepakt. Want ik wil altijd eerst het boek lezen voordat ik de film zie :)

En Vlautin doet het inderdaad weer: een klein, treurig leven klein en mooi omschrijven. Ik vind het knap hoe Charley zich staande houdt en bij zijn principes blijft en zich door vanalles heen slaat.

De omschrijving welke mental support je van een dier in je omgeving kunt hebben is ook erg mooi en erg sterk.

Gewoon weer echt een heel goed verhaal dat je bijblijft. Wel vind ik de en toen en toen en toen schrijfstijl net wat minder mooi, maar het past wel weer bij de eenvoud en treurigheid van het leven van Charley. Een poëtische schrijfstijl zou misschien juist weer uit de toon vallen..

Ik vind trouwens de eerdere Nederlandse titel, De ruwe weg, mooier passen bij het verhaal. Hoewel deze titel ook een mooie dubbele betekenis heeft.