En weer heeft Gottmer een succesnummer gekozen om uit te geven. Ze geven niet superveel YA uit, maar wat ze uitgeven vind ik over het algemeen echt supergoed.

ZO ook dit boek. Ik leefde heel erg met het hoofdpersonage mee. Ze hebben ook iets bijzonders gedaan met hoe de wereld voor haar binnenkomt, waardoor ik me veel beter in haar kon verplaatsen dan als ze dat op de normale manier hadden opgeschreven. Dit vind ik echt bijzonder en knap én fijn!

Het plot vind ik gewoon super. Ik heb de hele achtbaan van emoties gehad tijdens het lezen van dit boek, en dat vind ik superfijn en leuk.

Spoiler

Ook omdat het niet in de standaard manier is dat je naar een einde toe leest waarin het aangaat, maar dat dat al eerder in het boek gebeurt en je ook over hun relatie en de ups en downs leest. Dat vind ik fijn, realistisch, maakt dat het als een compleet verhaal voelt.

Het eindigt niet als een happily ever after, het laat zien dat dat niet is waar alle problemen mee opgelost worden en dat vind ik bijzonder en fijn.

Het einde van het boek is wel echt zo van dat een verhaal eindigt als de schrijver beslist om op dat punt te stoppen, er is soms niet echt een einde aan een verhaal. Ik dacht eerst dat het een open einde was, maar nu ik er even over nadenk, denk ik van niet. Juist door hier op te houden klinkt het alsof het hierna allemaal bergopwaarts voor Lily gaat, samen met Abelard. Maar als er nog een vervolg zou komen hoor je mij niet klagen want ik vind de schrijfstijl van deze schrijfster echt superfijn! :)

Ik raad dit boek aan als je houdt van YA contemporary met een vleugje inhoudelijke onderwerpen, zoals de boeken van Sarah Dessen, Morgan Matson of Julie Buxbaum! Ik heb er echt enorm van genoten :)

PS De auteur is zelf ook dyslectisch en ADHD dus ze weet waar ze het over heeft. Maar wederom gaat op wat ik las in [b:Het ongelukproject|36605691|Het ongelukproject|Julie Buxbaum|https://images.gr-assets.com/books/1510839599s/36605691.jpg|50650745] wat ook breder te trekken is: als je één iemand hebt ontmoet met x (insert: ADHD< autisme, OCD etc.), dan heb je één iemand ontmoet met X. 1 persoon is niet illustratief voor een hele groep mensen die onder eenzelfde labeltje vallen.

Als de ervaring van de personages niet overeenkomt met die van mensen in iemand omgeving, betekent dat niet dat de representatie in dit boek verkeerd is, of dat iemand een ander labeltje zou moeten hebben. Dit is een ding dat met de huidige opkomst van diversiteit in boeken en de discussies eromheen met regelmaat door mijn hoofd spookt en wat ik toch even kwijt wilde.