En weer maakt een boek in vrije vers zo veel indruk.

Toen ik Sarah op YALfest daarover sprak zei ze dat zij het ziet dat zij het verhaal terugbrengt naar de bare bones, en dat wij lezers het zelf de body geven.

In dit verhaal voelt de versvorm ook logisch, want wie denkt er nou eigenlijk in volzinnen en met leestekens?

Dit boek zit vol met de hardheid en de zachtheid van hey alledaagse leven, en met enorm veel karakterontwikkeling - op een logische manier, omdat het de personages zo overkomt. Prachtig.

Daarnaast vind ik het niet-native van een van de twee personages erg mooi gedaan. Erg knap om zo te kunnen schrijven. Ook zorgde het ervoor dat ik meteen wist wiens perspectief ik las, zonder dat er een naam boven stond. Het zorgde echt voor twee verschillende stemmen. Superknap!