Deze roman zou wel eens mijn favoriete van dit jaar kunnen zijn, wat een prachtig boek is dit!

Ik heb het gevoel alsof ik ook een Sorenson ben. Alsof ik met hen ben opgegroeid, alsof het mijn zussen zijn. Dat is een heel bijzonder gevoel dat de schrijfster weet op te roepen.

Dit boek is niet chronologisch geschreven, maar dingen die eerder gebeurden voelen dus haast ook meer als het ophalen van herinneringen. Dat gevoel is moeilijk onder woorden te brengen.

Het boek voelt heel realistisch aan, heen echt. Maar dat bleek vast ook wel uit mijn recensie zover al ;) Het voelt allemaal niet gedramatiseerd aan, hoe heftig sommige gebeurtenissen ook zijn. Er zijn echt een paar hele heftige momenten in dit boek trouwens, die me echt even de adem benamen en/of mijn hart braken.

Ik wil geen afscheid nemen van deze mensen. Van deze personages. Het zijn zulke fijne mensen om in het gezelschap van te verkeren. Dit boek zal me nog lang bijblijven!

Oh en de Nederlandse uitgave is ook heel mooi. Een lekker dik boek maar de rug breekt niet, en alle blaadjes op de cover en rug hebben een werkje met relief. Echt prachtig gedaan.