Ik maakte geen goede start met dit boek. Ik houd niet van alwetende vertellers, of althans niet van het soort verteller dat meestal een persoon volgt, maar af en toe even een zijstapje maakt om me in een à twee alinea’s uit de doeken te doen hoe een ander karakter momenteel in het leven staat. Issy is ook niet echt een personage dat van de pagina’s spat en je het verhaal in sleept omdat je echt alles van haar leven of levensvisie wilt weten (meer type muurbloem in een dead-end-job).

Maar verdorie. Ik heb dit boek gekocht, en niet alleen om mooi te staan wezen in mijn boekenkast. Doorlezen met tegenzin stond me ook tegen. Als nu eens al die passages van de alwetende verteller er niet in stonden… Ik pakte een potlood en besloot de zijstapjes te schrappen.

Dat verbeterde mijn leeservaring aanmerkelijk.

Even goed blijft Issy een suffe muts die denkt dat ze alleen maar gelukkig kan zijn als ze een man heeft en kinderen. En omdat ze al 31 is en niet verwacht ooit nog een man te ontmoeten (dit verhaal blijkt zich af te spelen in een wereld waar online dating of relatiebemiddeling niet bestaat) is ze zelfs bereid op de avances van Graeme in te gaan. Want hij heeft haar nodig.

Graeme, echter, is een lul met vingers. Daarvoor heb ik geen inzicht in zijn motivatie nodig, zijn dialoog is voldoende. Hij is haar ex-baas waar ze een relatie mee had - waar de hele afdeling van op de hoogte was, maar hij desondanks bleef volhouden dat ze niet tegelijk op kantoor mochten aankomen “wat zouden de partners wel niet denken” - die haar ontsloeg via e-mail (ik ga ervan uit dat Colgan dit verzonnen heeft omdat ze nooit op een kantoor gewerkt heeft en dat dit niet een gebruikelijke manier van doen is bij reorganisaties in het VK) en alleen contact met haar zoekt als hij mist dat er iemand voor hem kookt of naar hem luistert, en niet omdat hij wil weten hoe het met haar gaat.

De andere love-interest is Austin, manager bij de bank waar Issy een lening en een zakelijke rekening heeft. Omdat de alwetende verteller ook in zijn hoofd rondhangt weten we dat hij Issy wel ziet zitten. Maar om de een of andere reden weten we niet waarom.

Het zal in ieder geval niet zijn omdat Issy zo’n geweldige zakenvrouw is. Op een gegeven moment neemt ze een spoedklus aan - 400 cupcakes voor een bruiloft - en weigert vervolgens een factuur te sturen, omdat ze het als vriendendienst/cadeau beschouwt. Hier moest ik het boek even wegleggen. Vriendendiensten doe je voor vrienden. Niet voor de dochter van een vrouw die je van de bushalte kent, die de afgelopen maanden niet eens de moeite heeft genomen om de 50 meter van de bushalte naar je nieuwe zaak te lopen omdat ze dacht dat het toch niets zou worden. Dat is geen vriend. En voor spoedklussen laat je je extra betalen. Om dan met een sneu verhaal aan te komen dat haar opa altijd brood gaf aan arme mensen… Iemand die een bruiloft met 400 gasten organiseert is niet arm.

Er is weinig in chicklit dat ik slechter verdraag dan een heldin die niet met geld kan omgaan.

Trouwens, ook de bankmanager lijkt geen verstand van geldzaken te hebben.

Spoiler

Hij ziet een verzoek van Graeme voor een lening om alle vastgoed van Pear Tree Court te kopen en vermoed meteen dat dit een vooropgezet plan van Issy en Graeme was om met een hip cupcakecafeetje de prijzen van vastgoed op te drijven om daarna hun slag te slaan. Juist, dus ze drijven eerst de prijzen op en daarna pas gaan ze het vastgoed kopen.

1,5* maar naar beneden afgerond vanwege alle stomme aannames die in de laatste honderd pagina’s werden gedaan.