Ik ben dol op het surrealistische van Murakami. Ik vind het ook heerlijk dat hij het niet allemaal uitlegt, je gaat gewoon mee in het verhaal en je ziet wel waar het je brengt.

Dit is ook wat ik zo leuk vind aan kinderbeken in fantasywerelden tov volwassen boeken. In kinderboeken heb je een verhaal in zo'n wereld, en wordt je meegesleept in de wereld en kijk je verwonderd om je heen. In volwassen fantasy heb ik veel meer het gevoel dat het om de wereld gaat en minder om het verhaal erin. Deze voorkeur vertaalt gek genoeg erg goed naar de surrealistische werelden waar Murakami je als lezer gewoon in het diepe in gooit.

De manier van kijken naar en denken over vrouwen in dit boek voelt niet geheel als van deze tijd. Het boek is ook al uit 1994, en het schijnt dat de Japanse cultuur hier ook heel anders in is dan de westerse. Dit element van dit boek kan ik daardoor goed naast me neerleggen met lezen, ook omdat het geen grote rol speelt voor het plot van het boek.

Ik heb er erg van genoten om tijdens het lezen na te denken over hoe de twee verhalen bij elkaar kunnen gaan komen, hoe het nou precies allemaal kan zitten. Dat vond ik aan 1q84 ook zo gaaf.

Al met al erg van dit boek genoten! Ook heel fijn om aan mijn voornemen om meer uit eigen kast te lezen te werken zo vroeg in het jaar al :)