Dit is een bijzonder boek.

Ann Brashares ken ik van de 4 vriendinnen reeks, een serie die ik vroeger echt megageweldig vond en die ik compleet in mijn kast heb staan. Haar andere boek, [b:Gevonden!|24932963|Gevonden!|Ann Brashares|https://images.gr-assets.com/books/1423920808s/24932963.jpg|7399114], vond ik een mooi principe hebben maar dat was het dan ook.

Ik was dus erg benieuwd wat ik van deze zou vinden, en ik heb hem uiteindelijk in Deventer op de boekenmarkt op de kop getikt. Toen een erg nieuw boek, nu pas gelezen...

Wat ik mooi vond aan dit boek: samengestelde gezinnen en wat dat betekent voor je identiteit speelt een hele grote rol in dit boek.

Ook vond ik het idee van Ray en Sasha die een kamer delen maar elkaar nooit ontmoet hebben heel erg mooi. Met hoe de familie in elkaar zit en met hoe het gegroeid is, snap je ook helemaal dat zoiets zich op die manier kan ontwikkelen. En ik vind het mooi hoe Brashares het bedacht heeft, met dat ze wel samen legobouwwerken maken en dezelfde boeken lezen en dat soort dingen.

Wat ik wat minder vond: alle tieners in dit boek denken wel heel diep en filosofisch na over vanalles. Een beetje John Green-achtig onrealistisch. En er waren heel veel personages, met ook veel POV's. Iets meer dan noodzakelijk was. En de cover is erg kwetsbaar met die uitsnede.

Wat ik zo mooi vond aan het boek: het is heel erg emotioneel heftig en het komt goed binnen. Misschien wel omdat iedereen zo veel bezig is in mijn hoofd met wat er allemaal aan de hand is enzo, maar het is gewoon heel mooi en warm en je gaat heel snel met veel van de personages meeleven.

Het boek kroop wel echt in mijn hoofd en hart en onder mijn huid. Ik heb het gevoel dat mijn review geen recht doet aan alle gevoelens die het boek opriep, maar ik weet ook niet hoe ik dat wel over kan brengen. Lees dit boek maar gewoon en kom er met me over praten ;)

Ik heb dit boek met veel leesplezier gelezen, maar door de minpunten wil ik geen 5* geven. Ik doe normaal niet aan halve, maar dit is meer 4,5* dan 4 ;)